Beste Bryan,
WIR SIND DER HERBSTMEISTER! Oké, we hebben maar 14 potjes gespeeld, maar wir sind bis jetzt zu wel die Besten!
In ander nieuws: van de week maakte Der Totalen Mensch Louis van Gaal zijn selectie bekend voor het WK van 2022. Dat doen we deze keer in Qatar en dat vindt eigenlijk iedereen fantastisch. Die laatste zin is mede mogelijk gemaakt door een vriendelijke meneer in een djellaba en als je het ermee oneens bent, rapporteer ik je sneller dan je N S B kunt spellen.
Anyway, ik ben niet echt hier om te praten over de locatie van het WK. Ik heb je tenslotte de vorige keer al geschreven over een onderwerp waar iedereen het al over had gehad. Vandaag wil ik je schrijven over de vaak lastige relatie tussen Feyenoorders en het Nederlands elftal. Les 6: Feyenoorders zijn niet automatisch Oranjefans.
Ik denk dat ik het goed kan uitleggen, omdat ik door de jaren heen op andere manieren naar het Nederlands elftal ben gaan kijken. Eigenlijk heb je globaal gezien als Feyenoorder drie opties tijdens het WK: Oranjefan, Zomerreces óf Zomerstop.
In m’n kindertijd speelde Oranje z’n belangrijke wedstrijden in de zomer en was de hele straat in die kleur versierd. Het was een evenement van jewelste en op dat moment het allerbelangrijkste van de hele wereld dat ‘we’ wonnen. Ik was een klassieke Oranjefan zoals, althans dat dacht ik doen, iedere Nederlander.
Later, toen ik een steeds fanatiekere Feyenoorder werd, waren die zomers nog steeds iets om naar uit te kijken. Ik vond het geweldig om een keer samen ergens voor te staan en te juichen, vooral met vrienden en familieleden die er een bedenkelijke clubkeuze op na hielden. Een soort wapenstilstand. Eigenlijk was ik een Feyenoorder op zomerreces.
Ik liet de nationale trots het overnemen en stond (met m’n biertje op een plein) achter het Nederlands elftal. Zonder daarbij na teveel na te denken bij welke club een de spelers allemaal onder contract hebben gestaan. Natuurlijk hebben Dirk Kuyt en Robin van Persie altijd een streepje voor gehad. Maar ik kon net zo goed uit m’n oranje geschminkte stekker gaan voor een goal van Arjen Robben of zelfs de ‘22 centimeter grote’ Wesley Sneijder.
Nou, met dat laatste verschilde ik dus nogal van een grote groep fanatieke Feyenoorders. Die kunnen zich to-taal niet inlaten met het idee dat je als Feyenoorder opeens kunt gaan juichen voor een speler die je een paar maanden eerder nog de huid hebt volgescholden. ‘Alleen maar omdat hij nu een oranje shirt aan heeft.’ Meestal had zo’n speler namelijk eerst een afzichtelijk wit-rood-wit shirt aan met een kabouter over het zwarte gat waar z’n hart had moeten zitten. Die Feyenoorders vinden het dus hypocriet om je mening over een speler aan te passen op zijn kledingkeuze.
Die mensen gaan dus vaak met Zomerstop. Sommigen negeren het hele toernooi omdat ze het wel effe geloven met het voetbal, anderen kijken omdat ze die sport nog wel leuk vinden én een hele groep kijkt puur en alleen om de verrichtingen van Feyenoorders te zien. Omdat we die jongens een mooi toernooi gunnen. Maar vooral ook omdat we onszelf een mooie transfersom gunnen omdat bijvoorbeeld Alireza topscorer is geworden van het toernooi en PSG gaat aankloppen om hun rechtsbuiten te vervangen.
Dit keer is, naast het eerder genoemde chagrijn over de locatie van het toernooi, nog een heel goede reden om ook met zome… winterstop te gaan. De van zichzelf al supersympathieke meneer Van Gaal heeft echt zijn best gedaan om de allerleukste groep samen te stellen. Hoewel ‘leuk’ misschien net het verkeerde woord is.
Een paar voorbeelden van spelers die mijn land gaan vertegenwoordigen zijn: Davy Klaassen, Matthijs de Ligt, Daley Blind, Luuk de Jong, Steven Bergwijn, Wout Weghorst, Noa Lang en… Steven Berghuis.
Bryan, wat de fuck ga ik doen als ik mijn Nederlandse hart de overhand laat nemen en achter Oranje ga staan, ze de finale halen en in de 124e minuut Steven ‘de Slang’ Berghuis de enige goal maakt? Ik weet dat hij je teamgenoot was en jij alle nuances kent, maar ik heb echt een ongebreidelde teringhekel aan die vent sinds z’n rattenstreek. Overigens vind ik het ondertussen prima dat hij weg is, hoor. Ik bedoel: hij past met zijn daden nu eenmaal enorm goed bij Ajax. Oh, en wij zijn op elke denkbare manier beter geworden van zijn vertrek. Maar vast staat dat ik hem de allergrootste engnek van de sport vind.
Moet ik dan gaan juichen als die lul met ogen scoort?
Ik ben er nog niet uit. Omdat ik ‘lekker Oranjefan zijn’ altijd zo leuk heb gevonden, neig ik er toch naar om te gaan kijken. Aan de andere kant voel ik mij totaal niet vertegenwoordigd door de spelers die ik hierboven noemde. Oh ja, en dan zijn er dus ook nog al die doden. Dat maakt het ook wel minder leuk, moet ik zeggen.
Ik hoop dat jij er voor jezelf wel uitkomt en gewoon een fijne paar weken tegemoet gaat én iets beter begrijpt hoe ‘de Feyenoorder’ naar het Nederlands elftal kijkt. Of, eeh, niet dus. Wat er ook gebeurt: zelf ben ik blij dat ik de komende zeven weken in ieder geval nog een beetje bezig kan zijn met voetbal. Ik ga denk ik toch elke ochtend even de Teletekst-app kan openen om op pagina 819 te controleren of het nog steeds zo is…
Even kijken… Ja, hoor: HERBSTMEISTER!
Tot gauw,
Sjoerd