Mijn zomer loopt als een tierelier. Vorige week kon ik me al laven aan een heerlijk vederlicht interview met Cor Pot,
dat meer over zijn sjanssucces dan over het trainerschap ging. Maar
deze week werden we getrakteerd op een komkommer in het kwadraat: de
line-up van LIVE! @DeKuip.
Een storm barstte los op sociale media (nou ja, enkele kleine hoekjes daarvan), want sommige van de artiesten die op onze heilige grond een deuntje zouden komen zingen, bleken een voorkeur voor de club uit de hoofdstad te hebben. Schande! Waar waren de Rotterdamse artiesten!?
Het meest hilarische gevolg hiervan was overigens nog wel, dat mensen die ik de afgelopen weken steen en been had zien klagen over ‘cancel culture’, nu vonden dat deze optredens toch maar… juist: gecanceld moesten worden.
Tweede golf
Afijn. De reacties waren kennelijk zo fel, dat Glennis Grace er al meteen geen zin meer in had. Al snel bleek hetzelfde te gelden voor Jeroen van der Boom en Xander de Buisonjé. Kort daarna barstte de traditionele tweede ophefgolf los: de ophef over de ophef.
Met veel pathos en een haast onredelijk grote hoeveelheid redelijkheid, riepen andere hoekjes op social media nu “schande!” over de vorige schanderoepers. Van “Feyenoord op haar kleinst” tot “een doelgerichte actie om de Stadion N.V. inkomsten te ontzeggen”.
Het was kortom een prachtig schouwspel, waarin de meeste mensen best een beetje gelijk hadden. Het is heel kinderachtig om als een gebeten hond te reageren op een optreden van Xander de Buisonjé, maar tegelijkertijd maak je hem daarmee relevanter dan hij het afgelopen decennium is geweest. En het is op een andere manier ook best een beetje gek om het heel publiekelijk héél erg te vinden dat Glennis Grace niet op onze heilige grond komt te zingen; zo vaak komt het tenslotte niet voor dat men teleurgesteld is dat zij níet komt optreden.
Storm
Is dit dan niet gewoon een bijzonder kleinzerige storm in een glas lauw water? Zeker, maar we hoeven ook niet te doen alsof dit alleen bij Feyenoord gebeurt. DJ Paul Elstak moest in de jaren ’90 beveiliging inhuren als hij in Amsterdam wilde draaien, en NAC-supporters keerden zich vol tegen Snollebollekes, omdat zijn ‘liedjes’ nu ook door Oranjefans worden ‘gezongen’, en de ‘entertainer’ in kwestie ook wel eens met een Ajax- of PSV-shirtje optreedt.
Er steken inmiddels ook geluiden de kop op dat Glennis Grace zich vooral door de harde kern van Ajax heeft laten overtuigen, die het kennelijk ook niet zo chill vond dat ze lekker in de Kuip ging zingen.
Borrel
Bovendien: LIVE! @DeKuip zal hier geen ticket minder om verkopen. De doelgroep die rustig 75 euro neerlegt voor een borrelplankje, komt heus niet speciaal voor Glennis Grace. Sterker nog; die hoort doorgaans het verschil niet tussen André Rieu en Marco Borsato, zeker niet als de borrels er eerder zijn dan het plankje.
De doelgroep van LIVE! @DeKuip wil vooral een semi-bekende naam om lekker doorheen te praten, bij het wegkanen van de hapjes. En dat lukt net wat beter tijdens een Volumia!-ballad dan tijdens een set van Flonti Stacks. Dat gezegd hebbende; van dit soort schnabbelartiesten heeft Nederland er eerder te veel dan te weinig, dus een Feyenoorder moet ook in die tak van sport niet moeilijk te vinden zijn.
Al met al was er dus precies niets aan de hand, en zat ik weer koortsachtig te kauwen op een gigantische komkommer. Wat fijn zeg, dat we ons hier druk over kunnen maken. Dan gaat het dus best goed met de club.
– Freek.
Een storm barstte los op sociale media (nou ja, enkele kleine hoekjes daarvan), want sommige van de artiesten die op onze heilige grond een deuntje zouden komen zingen, bleken een voorkeur voor de club uit de hoofdstad te hebben. Schande! Waar waren de Rotterdamse artiesten!?
Het meest hilarische gevolg hiervan was overigens nog wel, dat mensen die ik de afgelopen weken steen en been had zien klagen over ‘cancel culture’, nu vonden dat deze optredens toch maar… juist: gecanceld moesten worden.
Tweede golf
Afijn. De reacties waren kennelijk zo fel, dat Glennis Grace er al meteen geen zin meer in had. Al snel bleek hetzelfde te gelden voor Jeroen van der Boom en Xander de Buisonjé. Kort daarna barstte de traditionele tweede ophefgolf los: de ophef over de ophef.
Met veel pathos en een haast onredelijk grote hoeveelheid redelijkheid, riepen andere hoekjes op social media nu “schande!” over de vorige schanderoepers. Van “Feyenoord op haar kleinst” tot “een doelgerichte actie om de Stadion N.V. inkomsten te ontzeggen”.
Het was kortom een prachtig schouwspel, waarin de meeste mensen best een beetje gelijk hadden. Het is heel kinderachtig om als een gebeten hond te reageren op een optreden van Xander de Buisonjé, maar tegelijkertijd maak je hem daarmee relevanter dan hij het afgelopen decennium is geweest. En het is op een andere manier ook best een beetje gek om het heel publiekelijk héél erg te vinden dat Glennis Grace niet op onze heilige grond komt te zingen; zo vaak komt het tenslotte niet voor dat men teleurgesteld is dat zij níet komt optreden.
Storm
Is dit dan niet gewoon een bijzonder kleinzerige storm in een glas lauw water? Zeker, maar we hoeven ook niet te doen alsof dit alleen bij Feyenoord gebeurt. DJ Paul Elstak moest in de jaren ’90 beveiliging inhuren als hij in Amsterdam wilde draaien, en NAC-supporters keerden zich vol tegen Snollebollekes, omdat zijn ‘liedjes’ nu ook door Oranjefans worden ‘gezongen’, en de ‘entertainer’ in kwestie ook wel eens met een Ajax- of PSV-shirtje optreedt.
Er steken inmiddels ook geluiden de kop op dat Glennis Grace zich vooral door de harde kern van Ajax heeft laten overtuigen, die het kennelijk ook niet zo chill vond dat ze lekker in de Kuip ging zingen.
Borrel
Bovendien: LIVE! @DeKuip zal hier geen ticket minder om verkopen. De doelgroep die rustig 75 euro neerlegt voor een borrelplankje, komt heus niet speciaal voor Glennis Grace. Sterker nog; die hoort doorgaans het verschil niet tussen André Rieu en Marco Borsato, zeker niet als de borrels er eerder zijn dan het plankje.
De doelgroep van LIVE! @DeKuip wil vooral een semi-bekende naam om lekker doorheen te praten, bij het wegkanen van de hapjes. En dat lukt net wat beter tijdens een Volumia!-ballad dan tijdens een set van Flonti Stacks. Dat gezegd hebbende; van dit soort schnabbelartiesten heeft Nederland er eerder te veel dan te weinig, dus een Feyenoorder moet ook in die tak van sport niet moeilijk te vinden zijn.
Al met al was er dus precies niets aan de hand, en zat ik weer koortsachtig te kauwen op een gigantische komkommer. Wat fijn zeg, dat we ons hier druk over kunnen maken. Dan gaat het dus best goed met de club.
– Freek.