Welkom bij de club, Arne. Dit is wat je kunt verwachten

Eindelijk is het zover, Arne. Eindelijk ben je écht trainer van de allermooiste club ter wereld. Een droom die uitkomt. Voor jou sowieso, voor ons is het nog even afwachten, al hebben we er veel vertrouwen in. Maar deze club is niet als alle andere. Dat wist je al – jij doet je huiswerk – maar toch: je kan wel wat steun gebruiken. Daarom zal ik je, zo op je eerste werkdag, even een korte introductie geven. Als welkomstcadeau.

Allereerst heb je geluk dat het (social)mediateam van Feyenoord de laatste jaren nogal verbeterd is. En het was ook wel prettig dat de pc op je bureau al was aangesloten, hè? Ja, dat lijkt misschien normaal, maar vraag maar eens aan Jaap Stam hoe doorslaggevend zoiets kan zijn. Zijn trainerscarrière lag al op het kerkhof op het moment dat stagiair Jeffrey (19) uit het eerste jaar van de hbo-opleiding Media & Communicatie in de Twitter-app op ‘record’ drukte.

Monument
Nu ben jij natuurlijk ook gewoon een tien keer betere trainer dan hij, Arne. Maar ook jij komt niet in een gespreid bedje terecht. Je moet grondig gaan verbouwen. En je hebt bewezen dat je dat kan, dat weet ik. Maar vergis je niet; AZ was een goed geïsoleerd nieuwbouwhuis in een keurig hip en modern vinexwijkje, met lekker veel groen voor Sterre en Splinter, een warmtepomp en zonnepanelen.

Heel knap hoe ze dat hadden aangelegd, daar oogstten ze terecht in heel Nederland respect voor. Maar Feyenoord is een monument. Een historisch bastion dat op alle internationale erfgoedlijsten staat. Alleen staan de fundamenten wel op vervuilde grond. De roestige gasleidingen lekken, dus elk vonkje kan fataal zijn. En het tocht: als het buiten stormt, dan stormt het binnen ook. De vorige aannemer heeft bovendien meer kwaad dan goed gedaan.

Eeuwige liefde
Eerlijk gezegd waren we bang dat zelfs John Williams hier zijn handen niet aan durfde te branden. Maar jij zei volmondig ja, terwijl je nog jaren warmpjes in je comfortabele nieuwbouwwoning had kunnen zitten. Want jij weet, dat als je een monument als dit dezelfde liefde en waardering geeft, en de tijd neemt voor je klus, het eindresultaat hier altijd oneindig veel mooier zal zijn.

Wij zijn niet de meest geduldige supporters, hoe graag we ook prat gaan op onze trouw aan de club. Dat komt doordat deze club zó diep in ons hart zit, dat ze aan onze meest primaire emoties raakt. “We zullen ze laten beven, ze zullen wat beleven”, dat zingen we vaker in de spiegel dan naar de tegenstander. In een opwelling zeggen we wel eens iets dat we niet menen. En elke dip voelt als een ravijn, maar daar staat tegenover dat degenen die ons iets van verlichting geven, voor eeuwig op onze liefde kunnen rekenen. Een glimlach van Gyan, een voetbeweging van Van Persie, een bulderend juichende Botteghin.

Slotgracht
Ook buiten het Legioen zijn er meer mensen met een mening over Feyenoord dan er sterren aan de hemel staan. Vaak niet gehinderd door enige vorm van kennis of consequentie. Op dinsdag moet je aanvallen, op woensdag moet je inzakken, op donderdag moet je jeugd opstellen, op vrijdag moet je voor ervaring kiezen, op zaterdag moet je 5-3-2 spelen, op zondag 4-4-2 en op maandag blijkt dat de enige uitweg voor jou nog is om volgend seizoen de rechtsback van Roda JC te proberen te kopen – al is die vast te duur.

Maar laat de moed je niet in de schoenen zakken, Arne. Want deze keer wordt alles anders. Wij, het Legioen, moeten deze monsterklus beschermen. Als jij nou belooft om aan de slag te gaan met het bouwmateriaal van Varkenoord, vanaf de fundamenten te gaan werken aan ons mooie kasteel. Dan zorgen wij dat die grote boze buitenwereld je even met rust laat. Dan hangen we zeilen over de muren. En Arne, dan graven wij een hele brede, diepe Slotgracht.

– Freek.